Met Pornstar Martini bieden we jullie opnieuw een cocktail aan van diverse kunstenaars.  Laat jullie verrassen door gevestigde waardes en aanstormend geweld. 

We hopen jullie een gastvrije kijkervaring te kunnen bieden tijdens het weekend van 4 tot 6 oktober. En ja, we trakteren jullie graag op een Pornstar Martini.

Op vrijdag om 20u is er een schitterende paaldans performance door Marine Boey op live muziek van Ilona Desmet. 

MET:
Amber Geuns
Bart Vandevijvere
Dries Boutsen
Joselito Verschaeve
Marie Cloquet
Michell Heyndrickx
Seppe Demeyere
Thibaut D’haeyer
Lena Coupez

OPEN
4 oktober van 17u30 tot …
5 oktober van 14u tot 19u
6 oktober van 11u tot 19u

Inbeuken tegen het vermaledijde sérieux dat zo vaak de boventoon voert in de huidige kunstwereld. Verzamelaar Ivo Moris brengt kunstenaars samen die een niet te stillen goesting hebben om te experimenteren, verkennen en creëren. Samen met Isabelle Van den Storme richtte hij de galerie Katapultt op in Scheldewindeke, waar kunst met een twist, een gastvrije sfeer en een drankje samenkomen. Sinds juni bestaat die frisse toets uit een cocktail die meteen ook de naam van de expo vormt. Met Pornstar Martini serveren ze naast de populaire cocktail met passievrucht ook een verrassende mix van fotografie, schilderkunst, collages, installaties en – voor het eerst – een kortfilm.

Begeleidende tekst door Sofie Crabbé.

AMBER GEUNS

Sinds haar kindertijd tekent Amber Geuns harnassen, aangetrokken voor hun esthetiek, het beschermende gevoel dat ze geven en de manier waarop ze het lichaam laten bewegen. Al vanaf het begin was de balpen haar favoriete middel om deze fascinatie vast te leggen. Op de tentoonstelling is een papieren harnas van Amber te zien, dat de basis vormt voor haar schilderijen met speelse titels als Dog Ear en En Garde. Deze schilderijen zijn gebaseerd op een collage van foto’s waarop Amber het papieren harnas draagt en erin rondwandelt. De focus ligt op het lichaam en de materialen. Amber experimenteert ook op een speelse wijze met volume door een ezelsoor in het doek te vouwen of een puntig object te creëren uit aan elkaar genaaide stukken canvas. Opmerkelijk zijn ook haar gevouwen bootjes, gemaakt van fragmenten uit haar schilderijen.

BART VANDEVIJVERE

Schilderijen met dubbelzinnige titels als PuinHoop, Pick Up the Painter’s Shards en Watching the Thoughts Blooming nemen de toeschouwer mee in het leven en de reverieën van Bart Vandevijvere. Zijn schilderoppervlakken zijn als ‘arena’s waarbinnen de frictie tussen geometrie en lyriek, vertraging en dynamiek oogluikend toegestaan wordt, maar steeds in een interactief spel.’ Bart, een scherpe observator die graag improviseert en attent is voor toeval, creëert werken die beweging suggereren, als een stroom die baadt in de geest van de hedendaagse, klassieke muziek, van jazz tot de extreem langzame, minimalistische klankwerelden van Morton Feldman, en de vrijheid en onvoorspelbaarheid van John Cage. Het zijn ‘onbetwistbare bondgenoten op weg naar de plot’.

DRIES BOUTSEN

Een verzamelde scrap yard dient als onuitputtelijke bron voor Dries Boutsens collages en installaties. Gedreven door naïviteit en spontaniteit manipuleert hij materialen uit zijn omgeving, zoals behangpapier, brieven, oude foto’s en schroot, die hij verbindt met nietjes, spijkers en schroeven. Wat begon als een bewuste manier om op een niet te serieuze manier privébeelden te maken, groeide uit tot een ongoing proces. Sinds drie jaar maakt hij gebruik van houten frames, die oorspronkelijk bedoeld waren om de collages te archiveren en te transporteren. Eens ingelijst, is de vorm ‘af’, maar de oriëntatie blijft veranderlijk – de frames kunnen langs vier kanten worden opgehangen; de collage kan worden gedraaid en kent geen vaste voor- of achterkant.

MARIE CLOQUET

Marie Cloquet vindt verwondering en schoonheid in de natuurlijke en de geconstrueerde wereld en maakt daarbij de vluchtigheid en tijdloosheid invoelbaar.

• In Remnants XIX fotografeerde ze een verweerd afdekzeil dat ooit een bananenplant beschermde in een verlaten serre en dat zich transformeerde tot een barok, schilderachtig spoor van elegantie en verlies.
• Earth, Wind & Fire VII & XIII confronteert ons met een miljoenen jaren oud vulkanisch landschap dat de menselijke invloed overstijgt en reflecteert op de ongrijpbaarheid van tijd.

De reeksen Remnants en Earth, Wind & Fire zijn collages van gescheurde fragmenten van analoge zwart-witfoto’s, waarbij verfsporen de focus verleggen.

• Shelter I & II is gebaseerd op licht beschadigde schelpen, gepresenteerd op menselijke schaal en verwijzend naar architectuur en geborgenheid.
• Black Rock XIV & XVIII zijn intieme portretten van monumentale lavaballen met een bijna religieuze, ongrijpbare kracht.

JOSELITO VERSCHAEVE

Het vastleggen van kleine, alledaagse ontmoetingen in fotografische zwart-witbeelden is Joselito Verschaeve’s tweede natuur. Langzamerhand bouwt hij er een zorgvuldig archief mee op. Zijn opnames omvatten landschappen, menselijke aanwezigheid en historische verwijzingen, en volgen een cyclisch, narratief patroon waarin deze elementen elkaar afwisselen. Ze belichamen fragmenten uit een desolate samenleving, getekend door dreigingen, maar laten tegelijkertijd ruimte voor de mogelijkheid van hoopvolle uitwegen.

Joselito onthult ook drie werken uit een recent ontwikkelde reeks. In loden kaders experimenteert hij met een opmerkelijke presentatievorm: elke fotografische print wordt omgeven door een index van kleine beelden die verwijzen naar contactvellen. Deze combinatie schept een intrigerend narratief.

MICHELL HEYNDRICKX

Michell Heyndrickx brengt de ziel van typisch Vlaamse dorpen tot leven met maquettes van herkenbare plekken zoals Den Hoeck, de Kerkstraat en de Dorpstraat. Deze miniatuurwerelden ademen de sfeer van de dorpskern. Niet alleen vormen de maquettes het decor voor zijn kortfilm De Dorpsgek, ze zijn op zichzelf staande, autonome werken. Daarnaast heeft Michell grote prints van deze miniaturen gemaakt. Hij bricoleert met karton, isomo en tape, en legt parallellen met de opbouw van het Vlaamse landschap, terwijl hij vragen stelt over kitsch, wie de normen daarvan bepaalt, clichés, vooroordelen en kleinburgerlijk gedrag.

De kortfilm De Dorpsgek is een tragikomisch poppentheater waarin zelfrelativering centraal staat. Michell speelt er de rol van de ‘dorpsgek’, een volks figuur die het dorp nodig heeft, en gebruikt deze rol om op genuanceerde wijze zijn eigen ervaringen met psychose en psychiatrische opname te delen, bijvoorbeeld door middel van geforceerde perspectieven. Is de scheidingslijn tussen de illusie van fictieve werelden, zoals attractieparken of televisieprogramma’s als Samson en Gert, en de echte wereld niet vaak flinterdun? Michell wil de gangbare, vaak te simplistische en stereotype weergave van psychische kwetsbaarheid in de media en bepaalde artistieke praktijken herzien, en zijn eigen situatie in een breder perspectief plaatsen. Door humor in te zetten, benadert hij een zwaar onderwerp op een luchtige, bevrijdende manier.

SEPPE DE MEYERE

Voor Pornstar Martini heeft Seppe De Meyere recente olieverfschilderijen geselecteerd: van stillevens tot portretten van mensen uit zijn directe omgeving. Elk beeld is organisch opgebouwd uit een collage van elementen uit de popcultuur, digitale iconografie, vintage objecten en zijn persoonlijke biografie. Een spel van shiny kleuren, harde contrasten en zich herhalende motieven en vervormingen vloeien er samen. Met suggestieve titels als Waxxx Play, Digital Daisies en Your Rhinestone Eyes Are Like Factories Far Away, al dan niet geplukt uit muzieknummers, creëert hij een intrigerende sfeer waar herkenning, bevreemding en visuele poëzie hand in hand gaan.

Sinds 2018 ligt Seppe mee aan de basis van de internationale Instagramcollectieven 404 (@404taken) en Cane Yo (@cane.yo), waarbij het online delen van werk centraal staat. Cane Yo is wereldbekend van de 100 Heads Challenge waarbij elke deelnemer gedurende 100 dagen dagelijks een portret maakt en post op Instagram.

THIBAUT D’HAEYER

‘Spelen met blokken’, zo vat Thibaut D’haeyer het werk dat hij in Scheldewindeke toont, bondig samen. In wezen is hij altijd een kind gebleven, verdwijnend in het spel met legoblokjes, modelvliegtuigen en bouwpakketten, waar hij zijn fantasie de vrije loop liet en werelden van eindeloze mogelijkheden creëerde. Zijn ruimtegevoel heeft hij overgeërfd van zijn vader, een binnenhuisarchitect. Tijdens zijn kindertijd ging hij jaarlijks met z’n ouders op reis naar La Grande Motte. Deze door veel Fransen verguisde vakantiestad vormt voor Thibaut een fascinerend Babylon met een gedurfde, brutalistische architectuur. Hij groeide ook op in de buurt van de Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare van Juliaan Lampens, dit onderdeel van een bedevaartsoord beschouwt hij als een van de mooiste gebouwen die hij kent.

Elke creatie van Thibaut vormt een echo van die kinderlijke verwondering. Kartonnen verpakkingsmateriaal vindt in zijn handen een tweede leven. Hij bouwt er imposante, futuristische steden mee en schildert deze wit, een rustgevende abstractie die knipoogt naar het modernisme. Hier en daar blijft een speels kleurvlekje zichtbaar. De dozen herinneren aan de modulaire oorsprong van veel moderne steden. In drie tekeningen gemaakt met inkt op papier plaatst Thibaut deze modulaire vormen naast meubilaire elementen, waarbij hij de architectuur reduceert tot een intieme schaal. De maquette en de tekeningen die Thibaut hier toont nodigen uit om te dwalen in een universum waar de verbeelding de enige maatstaf is.

LENA COUPEZ

Lena Coupez haar werk verenigt minimalistische esthetiek met hedendaagse functionaliteit. Geïnspireerd door haar passie voor mid-century modern design en de invloed van haar vader als architect, zoekt ze naar een balans tussen duurzame materialen en elegante vormen, waarbij vakmanschap centraal staat. Haar deelname aan het programma ’20th Century and Contemporary Design’ bij Christie’s heeft haar benadering verder verfijnd. Lena streeft naar eenvoudige, tijdloze ontwerpen die integreren in diverse interieurs.

SFEERBEELDEN